IF ONTES I ER I E- I ER. " CJT IM I I EB O I E I I ETH IM I I I C _A_ I ER. T dJT IMM I. TOM. II. COSMAE CHR0NIC0N B0EM0RUM CUM CONTINUAT0RIBUS. PRAMENY IID i; -■ ■IIN N ©I E s ■< Y 7 •CI H I, vYDAvANÉ Z NADANf PALAckého. * DiL II. . K0s MÜV LET 0PI s êESKY. s P0KRAÜ0 VATELI. vyDAVATEL: Dr. JOS. EMLER. PÉEKLADATEI.: V. V. TOMEK. 392458 —C. L -_ –$*3>——— ——— V PRAZE 1874. N  K L A D E M M U s E A K R Ä L o v s T v í ó E s K £ H o. v KoMissi KNÉHKUPECTvi : Dr. gr*g* A fermo. Datrer.. MN I c H s  z A ws K Y. 253 habuit eum fratrem, qui ad iniunctum opus se impotem et pigritia hebetem fecit, dicens, esse quasi scelus ariolandi nolle obedientiae succum bere. Hic quamdiu vixit, omnes fratres in bona voluntate complectens consolabatur, in eis pie vivendo, ut pater in filiis, eos àd coelestia re gna, sicut aquila provocans, ad volandum pullos suos volitans, provocabat. In quo revera mutatio dextrae excelsi est completa, dum vixit. Tan dem ipso maturam iam aetatem subeunte misit deus castigationem languoris in membra eius, prout ipse postularat, quia quem dominus diligit, corripit, unde fatigabatur in visceribus vexatione nimia nocte et die, donec universae carnis viam ingressus est XV Kal. Jan. Rexit autem locum eumdem annis XXXVII, mensibus IX, diebus XI. 1116. Eodem anno Dum ') viget Hermannus Pragensi pontificatu, Est sublimatus Silvester presbyteratu. 1122. Eodem amno III Non. Jan. Pater eximius et Christi cultor homestus, Koyatha mortalis subiit ius conditionis. 1123. Eodem anno 12 Kal. Aprilis Silvester divina dictante miseratione coenobialis vitae suc census ardore, exitialibus mundi renuntiavit ver sutiis, et in monasterio Zazovensi sub regimine bonae memoriae Diethardi*) abbatis mutato secu lari habitu, totum se penitus divinis mancipavit studiis, post amplexus videlicet lippientis Lyae Rachelis delectatus pulchritudine, et post Mar thae laborem Mariae consequi desiderans con solationem. Cuius quanta fuerit diligentia in di vinis et ecclesiasticis rebus amplificandis, loco suo dicetur. 1125, XII Kal. Aprilis in festo scilicet sancti Benedicti abbatis, Silvester fecit professionem, et monachus effectus, in divinae religionis exer citio in tantum auctore deo profecit, ut merito cunctis tam honorabilis quam amabilis haberetur. Unde postea factum est, ut tanquam secundus pater in congregatione decaniae sublimaretur honore. 1126. Igitur glorioso duce Sobezlao in so lium paternae gloriae cum omnium Boemiae spùsobile a diepél w leniwosti, fikaje, ze jest fo jako meprawost kauzel, neehtiti poddati se poslu§ nosti. On, pokud Ziw byl, w§eeky bratfi w dobré wùli pojimaje té§iwal, w nich dobrofiwè zije jako otec w synech, je k mebeskym fi$im powzbauzel, tak jako orel létaje mladé swé powzbuzuje k letu. Na ném se zajisté splnila zména prawiee swrcho waného, pokud Ziw byl. Potom, kdy% jiz we§el do wéku zralého, seslal Büh muka mdloby do audù jeho, jak% byl sám sobé Zádal, ponéwadz koho Büh miluje, toho kárá ; proέez zemdliwal we wnitinostech swych trápenim welikym w moci i we dne, az- pak nastaupil ma eestu we§kerého télesa dne 18 Prosinee. Sprawowal jest pak to misto 37 let, 9 mësieù a 11 dni. 1116. Tého% léta Kdyz jest biskupsky üiad sprawowal w Praze Heimam, Tehdy je Silvester na knézstwi fádné powysen. 1122. Tého% léta dne 3 Ledna Wyteëmy otee a sluha Kristùw powzdy poëestny Kojata podstaupil dluh lidské smrtedlnosti. 1123. Téhoz léta dne 21 Brezna Silvester z ulozeni bozského milosrdenstwi, zahofew tau hau ziwota klä§terského, odiekl se zähubnyeh wrtkawosti swètskyeh, a w klästete Sázawském pod wlädau dobré pamèti Dëtharta opata pro méniw swétsky odéw, doeela se oddal wécem boZskym, totiz po objimáni s uplakamau Lyau té§e se z krásy Racheliny, a po präei Martinè zádostiw jsa dosähnauti utéseni Mariina. 'Jaká pak jest byla pilnost jeho w powznáseni wéci bozskych a eirkewnich, na swém mistè powi se. 1125 dne 21 Bfezna, to jest we swátek swatého Benedikta opat Sylvester uëinil jest piiznáni, a staw se mnichem, w konäni rehole bozské tak weliee s pomoei Bozi prospèl, Ze präwem ode w§eeh poklädäm byl za hodného eti a läsky. Proèez potom stalo se, ze eo druhy otee we sboru powy$en jest k dùstojnosti dé kanské. Léta od narozeni páné 1126. Tedy kdyZ jest byl slawné knize Sobéslaw powysen ma stolee 109t 1116 ') Tyto dwa werse pokraùowatelem Sázawskym polozeny jsau misto dwau wersi, w nichi Kosmas zininku vini o smrti swe manzelky. Srownej Kosmiiw let. III, 43; Prameny II, 179. — *) Dethardi 4a. 11:22 11:23 11:25 1126 254 P o K R A δ o w AT EL £ K os M o w I. 11:26 principum exultatione sublimato, fit ingens om nium laetitia, eo quod boni ducis principia su perna, sicut cernere erat, comitabatur gratia, et quod eo anno, quod difficile credi potuit, inter ipsum ducem et Ottonem nulla fuit facta sanguinis effusio '). Sed proh dolor! urgente ve sania antiqui hostis discordiam et intestima bella ubique seminantis, gaudia nostra contrarius ex cepit successus. Succedente enim anno dux prae titulatus Otto ultra modum anxiatus, quia spei suae voto fuerat frustratus, optimum ratus fore consilium, sed minus caute sibi providens in fu turum, accelerat viam cum suis ad regem Lo tharium et ad totius Saxoniae principes. Hono re *) igitur condigno receptus, nacta loci tem porisque oportunitate, causam sui itineris coram omnibus exposuit, Sobezlaum scilicet ducem Boe miam furtivis intrasse vestigiis, et principalem tronum sibi hereditario iure debitum et ab om nibus Boemiae primatibus designatum et sacra mento confirmatum occupasse per violentiam; et ad ultimum haec breviter subintulit: Vestrae ergo dignationis *), optime imperator, super hac causa pietas providere non abnuat, vos ex om nibus totius regni principibus divinae dispositio nis gratia imperatoriae dignitatis ad hoc subli mavit excellentia, quatinus a benignitate vestra omnibus pro quibuslibet suis incommodis requi rentibus misericordia exhibeatur et iustitia. Sci mus equidem nos vestrae maiestatis imperiis in omnibus subiacere debere, ideoque nichilominus iustitiae rationem nobis ex vestra dignatione non esse denegandam *). Ad haec rex benigna responsione mitigat ducis animum, et coram omnibus Saxoniae principibus his verbis dicitur usus: Boemiae ducatus, sicut ab antecessoribus nostris didicimus, in potestate Romani impera toris ab initio constitit, nec fas fuit unquam electionem aut promotionem cuiusquam ducis in terra illa fieri, nisi quam imperialis maiestas suae auctoritatis gratia initiaret, consummaret et confirmaret; unde qui contra hanc constitu tionem praesumere nisus est, nostrae maiestatis ~contemptorem esse satis evidens est, nec tibi soli sed et nobis totique regno contumeliam non sláwy oteowské s plesänim w§ech pfednieh zemé êeské, byla jest welká w§echnêeh radost, pro toze poëátky dobrého knizete sprowäzela, jak bylo widéti, swrchowanâ milost, a protoze toho roku, coz bylo tézko wéfiti, mezi tymz knize tem a Ottau nestalo se Zádné krweproliti. W§ak nastojte ! popudem zlosti starého nepfitele, ro7 séwajiciho w§ude neswornost a wälky domäei, po radostech na§ieh pfi§el jest skutek opaény. Nebo potomniho roku knize prwéfeêeny 0tto nad miru se zarmautiw, protoze byl sklamán slibem nadéje swé, domniwaje se rady nejlep$i, ale ne dosti opatrnè se potázaw pro sebe na budaue nost, pospi§il sobé se swymi ma cestu ku králi Lotharowi a ke w§em knizatùm saskym. A tak pfijat byw se slu§nau poetau, obdrzew pfilezitost mista i ëasu, wylozil jest pfede w§emi pfiêimu cesty swé, toti% ze jest knize Sobéslaw wesel w Öechy kro&eji pokautnimi a stolce knizeciho, ktery po práwu dédiéném málezel jemu a byl mu pfifèen ode w§ech welmozù zemè èeské a pfi sahau stwrzen, zmoenil se näsilim ; a na konee tolik dolozil w krátkosti : Tedy Wa$i düstojnosti dobrota, cisaii nejlaskawéj§i, nezpèêuj7 se w této wëci uèiniti opatfeni ; Wäs ze w§eeh knizat celé ii§e bo7iho fizeni milost k tomu powy§ila na wy teëmost dùstojenstwi cisafského, aby od Wa$i do brotiwosti w§em, kdoz toho pro jakékoli mesmáze swé wyhledáwaji, prokázáno bylo milosrdenstwi a sprawedliwost; nebof wime, ze my powinni jsme rozkazùm Wasi Welebnosti we w§em se podrobiti, a proto neménè íád sprawedliwosti mám dle Wa§eho uwázeni nemä byti odepfen. Na to král odpowédi dobrotiwau upokojil mysl knizete, a pfede w§emi knizaty saskymi promluwii pry ta kowymi slowy: Wéwodstwi άeské, jak jsme zwè déli od predkù swych, stălo od poëátku w moci cisafe fimského, a nebylo nikdy dowoleno, aby , se stalo jaké zwoleni nebo powy§eni kteréliokoli wéwody w té zemi, nez které by Welebnost ei. sarskå z milosti moenosti swé poëala, skoneowala. a stwrdila; proöez dosti zfetelné jest, ze tem, jenz proti tomuto ustanoweni smël se opowäziti, jest opowrzitelem na$f Welebnosti, a mejen tobè samotnému, mybrz i nám a celé fi§i uêinêna jest ') Srowiiej Palackého Dèjiny I, 2, str. 4. — *) w Reznè asi w mësici Listopadu, kde se Lothar tenkräte zdriowal. — *) igitur indignationis 4. — *) denegandum 4. M N I C H s  ZA ws K Y. 255 modicam esse irrogatam, quod minime aequani miter ferendum est. Quid plura? Rex et omnes principes et primi quique Saxoniae duci Ottoni dant et confirmant fidem, quod non alius prae ter ipsum in Boemia sit regnaturus. Interim cal lidus immo providus ') nimium dux singillatim quemque ex Saxoniae optimatibus convenire sat agit, dona infinita et, ut dicitur, aureos montes promittit, quatenus omnium animos ad ferendum sibi praesidium potuisset: habere promptissimos. Relatum est igitur duci Sobezlao, regem Lotharium minari Boemiis, bella parare, regni devastationem machinari, nisi citius Sobezlao depulso Ottonem sibi ducem intronizari consen tiant. Sed dux Sobezlaus nichil penitus his mo tus rumoribus modificata voce breviter respon dit: Spero in dei misericordia et in meritis sanctorum martyrum Christi Wencezlai atque Adalberti, quia non tradetur terra nostra in manus alienigenarum. Ex hinc ergo prudentis simus dux iactans totum cogitatum suum in domino, circuivit omnia monasteria, divina im plorans in adversis eventibus sibi adminiculari praesidia. Postquam autem cognovit regem J/o tharium cum valida Saxonum manu , Boemicis appropinquare terminis, festinavit ei occurrere ad castrum, quod Hlumec *) dicitur. Sequenti die consedente duce Sobezlao cum suis ad prandem dum, venerunt, qui dicerent: 0ptime dux, tu de liciis ciborum intendis et minus caute agis, quia iam ecce, nisi ocius obvies eis, hostium enses cervicibus nostris dominabuntur. Mox ergo fit clamor in castris, ut sit unusquisque paratus. Praemittit interim dux Sobezlaus legatos Naz cerat, Miroslaum, Zmilonem et alios ex prima tibus suis ad regem haec verba deferentes: Haec dicit Sobezlaus: Discretionem tuam, bone im perator, scire convenit, quod electio ducis Boe miae, sicut ab antecessoribus nostris accepi mus, numquam in imperatoris semper autem in Boemiae principum constitit arbitrio, in tua vero potestate electionis sola confirmatio. Sine causa novae legis iugo nos constringere goma ris. Scias, nos nullatenus ad id consentire ma gisque pro iustitia pie velle occumbere, quam potupa memalâ ; èehoz smä§eti lhostejné melze. Co däle? Kräl a w§ichmi knizata a pfedni mezi Sasy dali a stwrdili Ottowi swau wèrau, Ze mikdo jiny nez om nebude w Cechäch panowati. Mezitim ehy try ano welmi prozfetelny knize popilil sobè w$echny welmoze saské po jednom obejiti ; dary mesmirné a, jak se fikã, zlaté hory slibowal jim, aby mohl mysli w§eehnéeh miti jak nejochotnéj§i ku poskytnuti sobè pomoci. Tedy dostal jest zpráwu knize Sobèslaw, Ze král Lothar hrozi Cechúm, k wälce se stroji, zemi zhubiti zamy§li, jestlizeby jak mejrychleji Sobé slawa newypudili a meswolili, aby jim Otto do sazen byl za knize. Ale knize Sobéslaw, nedbaje nie na tyto feéi, hlasem mirnym krätce odpo wédèl : Daufäm w milosrdenstwi bozi a w zá sluhy swatych muéennikü Kristowych, Wäeslawa a Wojtèeha, ze na$e zemè nebude wydána w ruee eizozemeù. 0d té ehwile tedy knize mejroz§af néj$i premitaje celé my$leni swé w Hospodinu, obe§el w§ecky chrämy modle se, aby mu w pro tiwenstwieh pomoena byla bQzská oehrana. Kdyz w§ak zwédèl, ze se král Lothar s welikym woj skem Sasü blizil ke hranicùm éeskym, pospi§il postawit se jemu wstfic u hradu, jenz slowe Chlumee. Drubého dne, kdyz sedél knize Sobé slaw se swymi pii obédè, piisli, ktefi prawili: Knize nejlaskawéj§i ! ty hledi§ rozko§e jidel, a nejsi dost opatrny ; neb jiz hle ! jestli jim newyjde§ rychleji wstrie, budau meèe nepfàtel panowati §ijim ma§im. Tedy uèinén jest ihned pokrik w tábore, aby byl jedenkazdy pohotowè. Mezitim poslal knize Sobéslaw posly ku králi, Naëerata, Miroslawa, Smila a jiné ze swyeh pfed nich, kteii wznesli ta slowa: Toto prawi Sobé slaw : Maudrosti twé, laskawy eisari, slu§i wédèti, ze woleni knizete éeského, jak jsme zwédéli od pfedkù na§ich, nikdy nebywalo. na wüli ci sare, mybrz wzdy welmozù zemë ëeské, w twé pak moci toliko stwrzeni wolby. Bez piiêiny zamy§li§ nás stiziti jhem zákona nowého. Wèz, ze k tomu Zádnym spùsobem neswolujeme, a spi§e chceme pro sprawedliwost zbozné padnauti, mez nálezùm nesprawedliwym se poddati, a za ') inprovidus 4a. — *) Chlumec 4a. 1126 256 P O K R A Ö O w A T E L Ε Kos M O w I. iniustis decretis cedere, et revera, nisi ab hac molitione desistas, in proximo est, omnipotentis dei iudicium inter nos inposterum memorabile seculis ostendat prodigium. Visa sunt autem haec dicta regi et omni exercitui eius quasi de liramenta. Dux siquidem Otto regi omnem spon debat securitatem, eo quod omnes sublimiores Boemiae fidei suae firmam ei fecissent sponsio nem, nec dicebat armis opus esse, sed magis qui vellent cum falconibus et accipitribus ter ram ingredi absque ullo offendiculo possent. Ergo XII Kal. Martii procedunt Saxonum male securi inter duos montes cuneorum globi, et quia den sissima nix viae difficultatem fecerat, plurimi armis depositis pedites incedebant. Sed cum inter angusta faucium utriusque montis devenis sent, ubi velut coelitus eis inclusis omnis fugi endi sublata erat facultas, dux Sobezlaus divi dens suos in tres scaras, subito impetu in eos proruit, et quotquot ex adversa parte constite rant, omnes in ore gladii excepit. Ibi dux Otto, huius mali minister, corruit, ibi plurimi Saxoniae optimates prostrati sunt, et vix quisquam elabi potuit, nisi forte qui ad sarcinas tuendas emi nus vel circa latus regis constiterant. Peracta ergo illa die tam miserabili caede, dirigit rex nuntios') pro Sobezlao duce, mandans et rogans, ut veniat ad se. Qui nichil adversi veritus, as sumptis secum paucis ex primatibus regem ad iit, et stans prior his eum verbis affatur: Non nostrae temeritatis insolentia nos, optime rex, ad tuas impulit iniurias, non superba nos prae sumptio ad effusionem sanguinis tuorum com movit procerum. Nullum sane dampnum vel de decus tuae maiestati moliti fuimus, sed sicut saepius ante tibi per legatos-nostros innotuimus, novae legis iugo, quod nec patres nostri portare potuerunt, nostras cervices subdere noluimus, et ecce, divinum iudicium utriusque nostrum iusti tiae manifestum dedit indicium, et indebitae dissensionis omnemque utrarumque partium ade mit occasionem. Cessent ergo vel iam causae omnis discordiae, redeat unitas concordiae. Om nis iustitiae debitum, quam antecessores nostri regiae maiestati exhibuerunt, nos quoque nichi jisté, jestli od tohoto pfedsewzeti neupusti§, jest welmi na blizku, Ze saud boha w§emohaueilio mezi nämi ukáze - napotom zmameni památné na wêky. A w§ak slowa tato zdäla se králi a w§emu wojsku jeho byti jako $ilenstwi. Nebo knize 0tto zaruêowal králi w§ecku jistotu, %e mu w§iehni wzne$enéj§i Öeehowé uëinili pewny slib wêrnosti swé, a prawil, Ze neni potfeba zbranè, nyhrz spi§e, kdoz by chtëli, Zeby mohli se sokoly a jestfäby wtähnauti do ·zemè beze w§i zbroje. Tedy dne 18 Unora wytähly wpfed, ale ubezpeέeny tlup saskych zästupy mezi dwëma horama, a ponéwadz snih welmi husty uëinil cestu obtiznau, innozi , sloziw§e se sebe odéni tåhli pésky. Ale kdyz pri$li do auziny pfesmyku obau hor, kdez jako spùsobenim nebeskym byli zawieni, knize Sobéslaw, rozdéliw swé na tii zä stupy, z nemadáni k ütoku na né wyrazil, a co se jich s protiwné strany postawilo, w§echny utkmul ostfim meùe. Tu padl knize Otto, zlé této pri hody spùsobitel, tu jsau piemnozi welmozi sasti zbiti, a sotwa mohl kdo ujiti, leda oni, kteii byli zústali we wzdáli u zawazadel mebo po boku králowu. Tedy kdyz se stala toho dne tak bidnâ poräzka, wyprawil jest král posly pro So béslawa knèze, wzkazuje jemu a Zádaje, aby pri §el k nému. KteryZ nestraehuje se niêeho protiw mého, wzaw s sebau nékolik z welmozù, odebral se jest ku králi, a stoje prwni jej oslowil tako wymi to slowy : Nepopudila nás, králi nejlaska wéj§i, rezpustiiost ma§i opowäzliwosti k ukiiw déni tobè, nepohnula nás hrdâ smêlost ku proliti krwe twych welmoZü. Nezamy§lelif jsme zajisté Zádného ublizeni mebo pohanëmi twé Welebmosti, nybrz jak jsme ti éastéji piedtim oznámili po poslich nasich, pod jarmo mowého zákona, jehoz také oteowé na$i snésti memohli, nechtëli jsime skloniti siji swyeh, a hle ! saud bozi dal zjewné swèdeetwi o na$i obapolné sprawedlnosti, a od stranil w§elikau piiêimu nenálezité rozmi§ky mezi obëma stranama. Tedy jiz pfestaiite piiëiny wse liké meswornosti; nawraf se jednota swornosti. W$echnu präwni powinmost, kterau pfedkowé nasi prokazowali králowské Welebnosti, eheeme ne ménè i my statky i osobau swau dle mista 1 126 ') Jindricha Groiského, pfibuzného Sobęslawowa. M N I C H s  ZA ws KY. - 257 lominus rebus et persona nostra, loco et tem pore impendere parati sumus. Ad haec rex: Nisi, inquit, dux Otto summa vi precum toto propo sito nos obviare compulisset, nulla prorsus ratio ne cogente animus noster ad hoc flecti potuis set, ut cuiquam principum , nec digitum contra te extendere licuisset. Annuente ergo et favente deo ducatus honore et solio fruere paterno, mu tuae dilectionis et amicitiae vinculuum nobis et toti regno conserves inconvulsum. Et haec dicens tradidit '). ei per manum insigne ducatus vexil lum, et ita datis invicem osculis dux Sobezlaus cum maxima glória et honore suorumque ingenti tripudio ad dulcem suam rediens metropolim an nis XVI optato potitus est solio. - Eodem anno XI Kal. Martii Johannes, epi scopus sextus sanctae Olomucensis ecclesiae, vinculis carnis absolutus, talentum sibi credi tum Christo reportavit centuplicatum. Post hunc Sdico *) praesul successit in ordine septimus, et eodem anno ordinatus est VI Non. Octobris. Eodem anno obiit Zwatava regina, mater Sobezlai ducis, Kal. Septembris. 1127. Obiit domnus Clemens, abbas sancto rum Adalberti atque Benedicti monasterii Breu novensis, cui successit Uodalricus. Eodem anno Mileysi deo devota famula, nulli pietate secunda, placitis dei moribus corde tenus intenta, quatenus ex divina gratia exces suum suorum sibi daretur indulgentia, Romae sanctorum apostolorum adiit limina, et eodem ' anno reversa, felici consummatione huius vitae studium est egressa IV Idus Julii. 1128. 1129. 1130. Meginhartus*), episcopus Boemorum, adiit Jerosolimam. Item hoc amno Kal. Martii obiit Wacezlaus, dux Moraviensis, totius christia nitatis pater et clericorum amator. Eodem amno VII Kal. Maii immensum si gnum apparuit, et tonitruum horribile audi tum est. Eodem anno XI Kal. Julii Sobezlaus, dux Boemorum, insidiatores vitae suae quosdam de collavit in foro Pragensi publice, quosdam pedi i ëasu konati. K tomu odweee král: Kdyby más byl knize Otto nejwèt§im näsilim proseb medonutil, abychom se twému pfedsewzeti protiwili, nebyla by mohla mysl na$e naprosto Zádnym spùsobem byti pohnuta, aby komukoli z knizat bywalo wolno i jen prstu proti tobè wztähnauti. Kdyz tedy swoluje a pfeje ti Büh, poziwej eti a stolee oteowského knizetstwi, a zachowej swazek wzá jemné iäsky a pråtelstwi nám a eelè fi$i bez poruseni. A takto prawë, odewzdal jest mu swau rukau znameni wéwodstwi, korauhew, a tak dali sobé nawzájem polibeni, a knize Sobéslaw s nej wét§i sláwan a eti i u welikém plesäni swého lidu nawrátiw se do libezného hlawniho sidla, po sestnáct let drzel jest stolee. Téhoz léta dme 19 Unora biskup Jan VI swatého kostela Olomauekého, spro§tén jsa paut téla, hfiwnu sobè swêrenau Kristu jest nawrá til zestonäsobenau. Po ném nastaupil jest Zdik, biskup dle poslaupnosti VII, a téhoz roku jest poswécen dne 2 Kijna. - . Téhoz léta zemfela jest králowna Swatawa, matka knizete Sobéslawa, dne 1 Záfi. Léta boziho wtéleni 1127 zemfel jest pan Kliment opat klä§tera swatyeh Wojtëcha a Bene dikta w Bfewnowé, po némz mastaupil jest Oldrich. Téhoz léta Milej$i, Bohu oddamâ sluzka, w poboZnosti za zádnym nezústáwajici, mrawü Bohu libych ze srdce pilnâ, aby ji z bozské milo sti dáno bylo win jejieh odpu§témi, putowala jest ke stupiiùm swatyeh apostolù w ßimè, a téhoz roku se mawrátiw§i, &fastnym skonänim z pfibyt ku tohoto ziwota jest wykroëila dne 12 Cerwence. 1128. 1129. Léta boziho wtéleni 1180 Menhart biskup έesky putowal jest do Jerusaléma. Také toho roku dne 1 Bfezna zemfel jest Wäceslaw knize morawské, w§eho kfesfanstwi otee a duchownich milownik. Tého% léta dme 25 Dubna zjewilo se jest náramné weliké znameni, a sly§áno hfmèni strasliwé. Téhoz léta dne 21 Cerwna Sobéslaw knize êeské dal jest nékteré aukladniky ziwota swého stiti wefejné na trhu Prazském, mékteré nohau ') transdidit 4. — *) Zdico 4a. — *) Meginbertus 4. 1126 1127 1198 1129 1180 !