Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum

   Vita Tiberii 2,2: „Claudius Pulcher apud Siciliam non pascentibus in auspicando pullis ac per
   contemptum religionis mari demersis, quasi ut biberent quando esse nollent, proelium navale
   iniit; superatusque, cum dictatorem dicere a senatu iuberetur, velut iterum inludens
   discrimini publico Glycian viatorem suum dixit.“

   

   

   Titus Livius, Ab urbe condita

   5, 21, 1-7: „Ingens profecta multitudo replevit castra. Tum dictator auspicato egressus cum
   edixisset ut arma milites caperent, "tuo ductu" inquit, "Pythice Apollo, tuoque numine
   instinctus pergo ad delendam urbem Veios, tibique hinc decimam partem praedae voveo. Te simul,
   Iuno regina, quae nunc Veios colis, precor, ut nos victores in nostram tuamque mox futuram
   urbem sequare, ubi te dignum amplitudine tua templum accipiat". Haec precatus, superante
   multitudine ab omnibus locis urbem adgreditur, quo minor ab cuniculo ingruentis periculi
   sensus esset. Veientes ignari se iam a suis vatibus, iam ab externis oraculis proditos, iam in
   partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos hostium templa novasque
   sedes spectare, seque ultimum illum diem agere.

   Inseritur huic loco fabula: Immolante rege Veientium vocem haruspicis, dicentis qui eius
   hostiae exta prosecuisset, ei victoriam dari, exauditam in cuniculo movisse Romanos milites ut
   adaperto cuniculo exta raperent et ad dictatorem ferrent. Sed in rebus tam antiquis si quae
   similia veri sint pro veris accipiantur, satis habeam: haec ad ostentationem scenae gaudentis
   miraculis aptiora quam ad fidem neque adfirmare neque refellere est operae pretium.“

   

   5, 22, 3-7: „Cum iam humanae opes egestae a Veiis essent, amoliri tum deum dona ipsosque deos,
   sed colentium magis quam rapientium modo, coepere. Namque delecti ex omni exercitu iuvenes,
   pure lautis corporibus, candida ueste, quibus deportanda Romam regina Iuno adsignata erat,
   venerabundi templum iniere, primo religiose admoventes manus, quod id signum more Etrusco nisi
   certae gentis sacerdos attractare non esset solitus. Dein cum quidam, seu spiritu divino
   tactus seu iuvenali ioco, "Visne Romam ire, Iuno?" dixisset, adnuisse ceteri deam
   conclamaverunt. Inde fabulae adiectum est vocem quoque dicentis velle auditam; motam certe
   sede sua parui molimenti adminiculis, sequentis modo accepimus levem ac facilem tralatu
   fuisse, integramque in Aventinum aeternam sedem suam quo vota Romani dictatoris vocauerant
   perlatam, ubi templum ei postea idem qui voverat Camillus dedicavit.“