Michal

                                    Dirk van Bastelaere – Speed


In dit kort essay zou ik graag de postmoderne elementen van Bastelaeres gedicht „Speed“ uithalen.

De intermedialiteit van dit gedicht is duidelijk te zien in zowel de inhoud als de form. Auteurs
inspiratie was een Amerikaanse blockbuster film „Speed.“ In het hele gedicht, Bastelaere omschrijft
sommige scenes van de film en citeert de acteurs (What do you do?), die worden ook in het gedicht
expliciet genoemd.

De auteur probeert met de verwachtingen van de lezer te spelen – qua form zou de lezer niet kunnen
zeggen of de tekst een gedicht is, een stuk proza of een deel van een script. Alles is hier door
elkaar gegooid en tot op zekere hoogte chaotisch, eclectisch. De traditionele grenzen worden hier
ontbreekt en geridiculiseerd.

Wat het thema betreft, is dat voor een „ongetrainde“ lezer moeilijk uit te halen. Kennelijk is het
gedicht meerzinnig. Door fragmenatie (Daar staat de genre nu eenmaal garant voor/en het morele
model/is te Nemen of te Laten./Ik wil nu echt van die bus af./Oké, geef de popcorn maar door) en
chaos maakt het Bastelaere duidelijk dat de traditionele vraag „Wat wordt daarmee bedoeld?“ moet
hier de lezer zelf beantwoorden – en er is geen „beter“ of „best“ antwoord.

Uiteraard kan men dit gedicht nog veel dieper analyseren. Van die genoemde punten kan maar
duidelijk gezien worden, dat „Speed“ ongetwijfeld een postmoderne tekst is.