Kruk i lis Dawno, dawno temu, pewien kruk _________ kawał szynki po czym __________na gałęzi by spokojnie się posilić. Akurat __________tamtędy lis. __________nosem, raz i drugi i _________się pod drzewem. „Serrr” zjadłoby się gdyby tylko, _________się łakomie zastanawiając się jakby tu zdobyć choć kawałek. „Jaki piękny z ciebie ptak” __________lis do ptaka. „Nigdy __________równie wielkiego i okazałego, i ten twój królewski dziób. Powinieneś być królem zwierząt”. Kruk słysząc te pochwały na cześć swojej urody __________skrzydła i __________nimi triumfalnie trzepotać. „A jakie ty masz piękne pióra” __________lis słodziutkim głosem „Nie wydaje się żebyś __________mieć, chociaż jedną, najdrobniejszą wadę. Jesteś po prostu doskonały. Choć __________przyjemności słyszeć twojego głosu –__________ lis – jestem przekonany, że tak doskonała istota jak ty musi mieć niezwykłe zdolności do śpiewu”. Kruk który dotąd z lubością __________komplementów lisa na wzmiankę o pięknym głosie nabrał pewnych wątpliwości. Nigdy __________ by kruki uważano za dobrych śpiewaków. Fakt, że __________ bardzo ładnym krukiem być może __________również, że musi mieć piękny głos. Lis chyba wie co mówi. Kruk _________w dół na lisa, a ten__________: „A teraz proszę, daj mi posłuchać twojego cudownego śpiewu”. Zapominając o wszelkiej przezorności kruk _________dziób i nabrawszy powietrza __________głośno. Kraaa, kraaaa, kraaaa. Kawał sera __________mu z dzioba prosto w paszczę lisa. „Noo, _________mi się” __________lis rozkoszując się przysmakiem. Potem __________się i jeszcze raz __________do kruka siedzącego nadal na gałęzi. „Ty głupie kruczysko, jesteś najszkaradniejszym ptakiem jakiego w życiu__________. Masz najwstrętniejszy głos, jaki w życiu__________, a przede wszystkim jesteś najgłupszym stworzeniem jakie w życiu__________. Dziękuję za ser. I __________się bardzo z siebie dumny. Szewc i krasnale Dawno, dawno temu _________ sobie szewc, który __________w biedzie ponieważ wzrok mu __________i nie __________ już pracować jak dawniej. Któregoś wieczoru __________się spać nie skończywszy zaczętej pracy. Tymczasem rano __________się, że praca __________jednak dokończona. W ciągu dnia szewc __________wszystkie narzędzia i materiały potrzebne do wykonania pary obuwia dla bardzo bogatego klienta. „Jutro rano zabiorę się do dzieła” __________szewc. Ale następnego ranka zdumiony __________parę ślicznych, nowiutkich butów. Gdy do warsztatu __________ów bogaty klient i okazało się, że buty są już gotowe i w dodatku bardzo ładne, zachwycony __________szewcowi dwa razy więcej niż się__________. Wieczorem znowu __________trochę materiału i następnego dnia __________kolejną parę pięknych, błyszczących butów. I teraz już każdego wieczoru szewc __________skórę i narzędzia swemu tajemniczemu pomocnikowi, a każdego ranka __________ gotową nową parę butów. Szewcowa __________, że mąż ma sporo pieniędzy więc __________ domagać się wyjaśnień. Gdy szewc wszystko jej __________, __________ mu: „poczekajmy aż zapadnie zmrok, schowamy się i zobaczymy co się będzie działo”. Tak też__________. Około północy dwa krasnale __________się do warsztatu, szybko i sprawnie __________ się do roboty i błyskawicznie __________parę butów. Szewcowa __________, że krasnoludki mają podarte sweterki i trzęsą się z zimna. „Biedaki, jest zima i musi im być bardzo zimno” __________do męża. „Jutro uszyję im wełniane kubraczki, będzie im ciepło i może zamiast jednej pary butów uszyją więcej”. Następnej nocy obok skóry krasnoludki __________piękne niebieskie kubraczki z czarnymi guzikami. Zaraz je __________. „Jakie piękne kubraczki!” uszczęśliwione __________wokół pokoju pokrzykując z radości. „Już nie będzie nam zimno”. Wreszcie jeden z nich __________: „Pora wziąć się do pracy” „Do pracy? Po co?” __________drugi „Mając takie kubraczki jesteśmy bogaci. Nigdy już nie będziemy pracować” po czym krasnoludki ku zdziwieniu szewca i szewcowej __________warsztat i nigdy więcej się już w nim __________.