us     UANNAEISENECAE
dictaret, non diceret, ait: Die, vel uunquam dicas. Nam Q. Halerii curium fws temporibus oratoris celeberrimi, longe abelTe ab homime fauo volo. Nunquam dubitavit, nunqiiam inter-mifit: fcniel incipiebat, lemel definebat. Qnae-dam lamen et natiouibus puto magis ant minus conve/iire. In Graeeiü hanc liceutiani tulerisí nos etiam cum fcribimns, interpnngere confue-vimus. Cicero quoqiie notier, a quo Romana eloquentia exliitit, gradarius fnit, Komanusfer-mn magis fe circumfpic.it, et aeítimat, et prae-bet aeftirnandum. Fa bia nul vir egregius et vita et fcienlia,et quod poft ifta eil, eloquentia qno-que, difputabal expedite magis, quam conti-tale: nt po/Tes d i cere, facilitalem efTe illam , non celeritiilem. Hanc pgo in viro fapiente reci-pio. non exigo,ntoratio eins fine impedimenta exeat: proferatur tarnen malo, quam proiluat. Eo autem magis te deterreo ab ilto morbo , quod non pol eft tibi ifta res conlingere aliter, quam fi te pudere defierit. perfrices frontem oportet, et ipfe te non audias. Multa enim in-obfervatus ille curfus feret, quae reprehendere velis. Non potefl , inquam, tibi coutingere res ifta, (alva verecniidia, Praeterea exercitatione opus elt qiKHidiana, et a rebus liudium Irans-, ferendinn t-Ii ad verba. Haec autem etiam fi aderunt, et poterunt fine nllo tuo labore de-enrrere, tarnen temperanda Amt, nam quemad-modum fapienti viro inceíliis modeftior conve-nit; ita oratio preifa,non audax. Summa ergo fummarum liaecerit: tardiloquum teefle iubeo/,
EPISTOLAE, tip , Epištola XLl.
Opulchram, altamque epiftolam ! Deumi/i nobis habit are, & bonům virům Jine eo nullum effe. Colamus ipfum , & animum, qui ab illo defcendit. In eo propria no/Ira lana fant: alia omnia alietta. Honům autem , recta Ratio*
Fa cis rem optimám, et libí íalutarem, li, ut feribis , perľeveras ire ad bonám mentem : íjiiain ftidtnm eft optare, cum podis a te irn-pctrare. Non funt ad coelum elevandae manos, nec exorandns aedituus , ut nos ad aures fimu-iacri, quafi magis exaudiri poíľimus, admittat: prope eft a te Dens, tecum eli, inttis eft. Tta dico, Lučili, facer intra nos fpiritus fedet, ma-lorum bonorumque noftrornm obfervator et cn-ítos: hic prout a nobis tractatus eft, ita nos ipfe tractat. Bonus vir fíneDeo nemo eft. An poteít aliqtvis Itipra fortunám, nifi ab illo adiutus, éx-furgere? ilie dat confilia magnifka , et erecta. In unoquoque virorum bonorum (quis Deus, incertum eíi) habitat Dens, Si tibi oceurrit Te. tuítis arboribus et folitam altitiidinem egreífis frequens lucus, et confpectnm coeli denlitate Yamorum aliornm alios protegentium fubmo-vens: ilia proceritas lilvae et fecretum loci, et admiratio umbrae, in aperto tam denfae at-que contimiae, fidem tibi minimis facit. Et fi quis ípecus faxis penitus exefis montem fu-ipenderit, non manu factus, fed naturalibtis caufis in tantam Jaxitatem excavatus: animum •iuum quadam religionis fufpicione percutieU
H 4-
1q©    t, A N N A EI SEN E CAE
M n gn o rum ítnminnm capita veneramur: fubu ta et ex abdito vafti atrmis ernptio avas ha-bet, coliinlur  aqnariim calentium fonles; et /tagna qunedam, vel opacitas vel immeiii'a al-tititdo facravit. Si hominem videris iiiierritum pericnlis, intactum cnpidilatibus, inter adverfa felicem, in mcdiis tempeftatibus placidum, ex fuperiore loco liomines videntem, ex aequo deos; non fubibit te veneratio eius ? non du ces: ifia res maior eft allioiqne, quam lit credi ftmilis luiic, in ttttO eft, COrpufcttlo poifit^ Vis iltuc divina defcendir. animum excellentem, moderalum , omnia lanquam minora tranfcun-tem, quidquid timenius opiamusque ridentem, coeleliis potentia agitat. nun potefl res taiw ta fine adminiculo muninis liare. Itaqne maio-re Aii parte illic eft, unde defcendit. Quem-admoduin  radii folis contingunt quidem ler-ram, Ted ibi fiint unde mittuntiir: fic animus magnus et facer, et in hoc demiffus 111 pro-pins divina nolTemiis, cnnverfatur quidem no-bisctim, fed haeret origini fuae, Illinc pendet; illuc fpectat ac nilitur: nofiris tanquam melior intereli. Q11 is eft ergo hie? animus qui nnllo bono nifi ľuo nititur. Quid eft ffullius,quam in liornine aliena laudare? quid eo dementius, qui ea miratur, quae in alium protinus transfers poífinl ? Non faciunt meliorem equum au-rei fraeni. .Aliter leo aurata iuba demiftitur,dum contractatur, et adpatientiam recipiendi orna-menia cogitatur fatigatus; aliter incultus, inter gri fpiritus. Hie fcilicet impetti acer, qiialem ilium eJTe nátura voluit, fpeciofus ex liorrido, cuius hie decor ell, non fine timore adfpici y
EPISTOLA E. 15.!
praefertur 111 i languido , el bracteato. Jsľcmo gloriari nifi f'tio debet. Vitem laudemus, ft fruc-tu paimites onerat, fi ipfa ad terrain, pondere eorum quae tulit, adminicula deducit. Num quis huic illam praeferet vitem, cui aurcacuvae, aurea folia dependent? Propria virtus eil in vite , fertilitas: in hornine qtioque id laudan-dum eft , quod ipfins eft. Famíliám lbrmofam habet et domům pulchram: multiim ferit, mul. tum foenerat. nihil ho rum in fpib eft, fed circa ipfum, Landa in ipfb , quo d uec eripi po ? tefl, nee dari : quod proprium eft hominis, Quaeris quid fit? animus, et ratio in animo perfecta. Rationale enim animal eft homo, confummatnr itaqne eius bomim, fi id adim-plevit eni nafcitur. Quid eft autem quod ab illo ratio haec exigit? rem facillimam , feciindum natnram fuam vivere: fed hanc diificilem facit communis infania. In vitia alter alterum trudi-mus, quomodo autem ad falufem revocari pof-funr, quos nemo retinet^ pöpuhis impellit?
Epištola   XL II.
ISfon ciio credendam dc viro bono'rem magnam effe. Qnosdampraeferre, autfimularc; malos ýuturos,Jijit occajio. Exemplo cuinsdam dočet* Turn nan Inborandum in externis, quae incommoda, aut f alfa comma da, ha bent.
Ii AM tibi ifte perfnafit, fe virum bomim efle* Atqui vir bonus tarn cito nec fieri poteft, nec inteiligi. Scis quem nunc virum bomim dicam? liuins fecundae notae, nam ill* alter fortaffe.