Na początek musimy pamiętać, że liczebników zbiorowych nie możemy utworzyć od:

* zero,

* jeden,

* sto,

* tysiąc,

* milion,

* miliard,

* bilion;

.


Liczebniki zbiorowe tworzymy z liczebników głównych połączonych z:

- nazwami niedorosłych ludzi bądź zwierząt, które w mianowniku liczby pojedynczej mają końcówkę -ę,
np. dziewczę, kurczę, kaczę -> siedmioro dziewcząt, dwoje kurcząt, czworo kacząt.

(nazwy niedorosłych ludzi bądź zwierząt, zakończonych w mianowniku na inną głoskę niż -ę, łączą się
z liczebnikami głównymi, np. trzy dziewczynki, pięć kaczątek)

- z rzeczownikami, które występują w parach, np. dwoje uszu, dwoje oczu,

- z nazwami grup, w których występują osoby o różniej płci, np. ośmioro dzieci, Ich Troje,

- ze starymi frazeologizmami, np. Rzeczpospolita Obojga Narodów, dziesięcioro przykazań,

- z nazwami niektórych rzeczowników nieposiadających liczby pojedynczej (plurale tantum), np.
czworo drzwi.


Liczebniki zbiorowe odmieniają się przez przypadki poszerzając temat o głoskę -g. Wyjątek stanowi
mianownik, biernik i wołacz!

(dwoje, dwojga, dwojgu, troje, trojga, trojgu, siedmioro, siedmiorga, ośmioro, ośmiorga itd.)


W przypadku, gdy musimy odmienić klika cyfr, np. dwadzieścia dwa, oba człony przybierają postać
liczebnika zbiorowego: dwadzieścioro dwoje, osiemdziesięcioro czworo, siedemdziesięcioro
ośmioro, ale: sto troje, tysiąc pięcioro. Od tej zasady możemy jednak uwolnić mianownik, gdzie
zarówno postać dwadzieścia dwoje jak i dwadzieścioro dwoje jest poprawna (w mianowniku postać
liczebnika zbiorowego może przyjąć tylko ostatni człon).


Wzory deklinacji:

http://grzegorj.interiowo.pl/gram/pl/deklin06.html#licz2