Alicia in Terra Míiíabilí
Narrätiönem liberis idöneam Alicia sümptam pöne lěniter preeor ligant puellae qua memoriae eöpiäs in gaudiörum serta veterum mystica, similia flöram jam corönae marcidae quös in remötis tractibus carpsit piě nactus viätor nümmis sacrärium.
T
Caput i
e s c e n s u Cuni culí C
a v Ii
Í2x
liciam jam incipiěbat plürimum taeděre juxtä sorely/ L rem suam in ripä seděre nec quidquam habere quod faeeret. Semel et saepius in librum oculös eonjěcerat quem soror legěbat: sed el inerant nec tabulae nec sermönes. "Quid adjuvat liber," sěcum reputäbat Alicia, "in quo sunt nüllae tabulae aut sermönes?"
Itaque eögitäbat (nempe ut lücidissime poterat, nam tem-pestäte calidä torpěbat sěmisomna) num operae pretium esset surgere et flösculös carpere, modo ut sertum nectendö sě delectäret, cum subito Cunieulus Albus oculis rübeis prope earn praeteriit.
Neque in eö erat quidquam magnopere dignum memoria: neque Alieiae valdě Tnsolitum videbätur ut Cuniculum sibi loquentem audivit: "Vae, vae! Sero perveniam!" Cum Alicia posteä de" höc cögitäret, in mentem occurrit id děbuisse sibi mírům viděrí, sed id temporis omnia viděbantur ördinäria. Sed ut Cunículus horologium parvulum rě věra ě sinu
Alicia in Terra Mkíauii.i
Descensus in Cuniculi Cavijm
subuculae extractum contemplates usque festinavit, Alicia cito eönsurrexit. In mentem enim ejus subito incidit sě numquam anteä cuniculum vidisse qui aut subüculä indu-erětur aut horologium portäret quod ex eä extrahere posset. Ita Alicia, cüriösitäte árděns, Cuniculum träns prätum persecüta in ipso articulö eum cönspicäta est cito děscen-dentem in cavum sub vepribus situm.
Nön diütius moräta, Alicia post eum descendit, ne cögitäns quidem quo pactö omninö rürsus emergeret.
Aliquod spatium cuniculi cavum prötinus recte porrigebä-tur velut fossa subterränea; deinde tarn subito declive factum est ut Alicia, antequam se sistere posset, inveniret se decidere quasi in profundissimum puteum.
Sed sive puteus profundissimus erat sive ea lentissimě děeiděbat, děscendenti satis temporis ei erat ut circum-spectäret et mirarětur quid proximě ěventurum esset. Primö cönäbätur infrä děspicere, ut discerneret quo advenlret. Sed propter obseüritätem nihil viděre potuit. Deinde obser-väbat latera putei, quae plena armäriis pluteisque esse viděbat: passimque mappae terrärum et tabulae dě paxillis penděbant. Praeteriěns Alicia dě ünö pluteörum ollam deträxit, titulö inscriptam "AURBÖKUM DĚCOCTIO MALORUM"; at praeter spem vacua erat. Et cum ollam manu děmittere nöllet, ně quem infrä interimeret, fěliciter effěeit ut, dum praeterit, in iinnm armäriörum earn depöneret.
"Eja!" sěcum reputävit Alicia, "postquam ita longě děcidi, dě scälis dělabí nullius mömenti erit! Quam fořtem mě esse putäbunt omněs domi! Etiamsi enim dě summö teetö deläbar, nullum verbum ědam." (Quod prörsus věri simile sit.)
Deorsum, usque deorsum caděbat. An numquam finis sit decidendi? "Nam miror quot mília passuum" inquit Alicia "adhüc dělapsa sim. Mě jam oportet appropinquäre ad mediam partem globi terrestris. Cögitä enim: ferě quater miliěns mília passuum oportet esse." (Complüres enim hujus generis res Alicia in scholä didicerat; et quamquam occäsiö minimě opportüna erat scientiae ostentandae, quod nemo aderat qui earn audiret, tarnen bonae exercitätiöni esse putäbat haee iteräre.) "Ita est," inquit Alicia, "id oportet esse spatium verum. Sed quidnam attigi Lätitüdinis vel Longitüdinis?" (Omninö nesciěbat quid signifieärent verba "Lätitüdö" vel "Longitüdö", sed ei viděbantur verba gi-andiloqua esse.)
Mox iterum loqui coepit: "Děmiror num prörsus per tötum globum deläpsüra sim. Quam erit miräbile inter gentös ěmergere quae capitibus inversis incědunt. Antipathiae,