ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
   ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
   - ΠΗΓΕΣ

   

   «Ιστορία του
   Ελληνικού
   έθνους λέγεται
   η διήγησις όλων,
   όσα συνέβησαν
   εις το Ελληνικό
   έθνος από των
   αρχαιοτάτων
   χρόνων μέχρι
   της σήμερον, και
   είναι άξια να
   διατηρηθώσιν
   εις την μνήμην
   των ανθρώπων.»

   Κ.Δ.Π., Ι.Ε.Ε., Η
   πρώτη μορφή
   (εκδ. Κ.Θ. Δημαρά 1970,
   σελ. 33)

   

   «…την μεν μίαν
   πτέρυγαν
   αφανισθείσαν,
   την δε άλλην
   ηκρωτηριασμένην.
   Αυτή ήθελε είνε
   η εικών της
   αλλοιώσεως ην
   εισήγαγεν η
   ξένη επιστήμη
   εις την πάτριον
   ημών ιστορίαν.».

   Κ.Δ.Π., Περί των
   περιπετειών
   της Ιστορίας
   του Ελληνικού
   Έθνους εν τοις
   καθ’ ημάς
   χρόνοις, Αθήνα 1878
   (Κ.
   Παπαρρηγόπουλος.
   Προλεγόμενα,
   εκδ. Κ.Θ. Δημαρά 1970,
   σελ. 52)

   

   «Μόνον κατά
   τούτον τον
   τρόπον…δυνάμεθα
   να ελπίσωμεν
   ότι θέλουσι
   ποτε
   συναρμολογισθή
   αι
   διεσπασμέναι
   και
   διερρηγμέναι
   σελίδες της
   πατρώας βίβλου,
   προς επισκευήν
   ολομέλειας και
   ενότητος»

   Σπ. Ζαμπέλιος,
   Άσματα
   δημοτικά της
   Ελλάδος,
   Κέρκυρα 1852, σελ. 16

   

   «Το Ελληνικό
   έθνος υπάρχει
   προ πολλών
   χιλιάδων ετών,
   και εις το
   διάστημα αυτό
   άλλοτε ήτο
   ευτυχές, άλλοτε
   δυστυχές. Διά να
   διακρίνωμεν
   λοιπόν τας
   διαφόρους
   αυτάς
   περιστάσεις
   του, διαιρούμεν
   την ιστορίαν
   αυτού εις πέντε
   μέρη.»

   Κ.Δ.Π., Ι.Ε.Ε., Η
   πρώτη μορφή
   (εκδ. Κ.Θ. Δημαρά 1970,
   σελ. 34)

   

   «Ο μεσαιωνικός
   λοιπόν
   ελληνισμός
   υπήρξε
   δισέγγονος του
   πρώτου, και η
   μεταξύ αυτών
   φυσική και
   ηθική σχέσις
   δεν δύναται να
   εξηγηθή εάν δεν
   παρακολουθήσωμεν
   τας
   περιπέτειας
   του δευτέρου
   και του τρίτου.»

   Κ.Δ.Π., Εισαγωγή
   στον Γ’ τόμο της
   Ι.Ε.Ε.,
   (Προλεγόμενα,
   εκδ. Κ.Θ. Δημαρά 1970,
   σελ. 133)

   

   «Υπάρχει εν τη
   Ανατολή έθνος,
   το οποίον μεν εν
   τη αρχαιότητι
   έβαλε τας
   βάσεις του
   διανοητικού
   και πολιτικού
   βίου, δι ου η
   ανθρωπότης
   έκτοτε μάλιστα
   επρόκοψε και
   ηυδαιμόνησεν.
   Εν δε τω μέσω
   αιώνι, υπήρξεν ο
   κύριος
   απόστολος και
   πρόμαχος του
   θείου λόγου, δι
   ου συνεπληρώθη
   και ησφαλίσθη η
   ηθική της
   ανθρωπότητος
   διάπλασις....εν
   τη αρχαιότητι
   εξεπλήρωσε
   μίαν μνεγάλην
   ιστορικήν
   εντολήν...εν τω
   μέσω αιώνι
   δευτέραν
   μεγάλην
   ιστορικήν
   εντολήν...και εν
   τοις νεωτέροις
   χρόνοις τρίτην
   τινά ουδέν
   ήττον μεγάλην
   ιστορικήν
   εντολήν, ότι εν
   άλλαις λέξεσιν
   προώρισται να
   προεδρεύση εις
   την αναβίωσιν
   της Ανατολής.
   Ιδού το μέλλον.»

   Κ.Δ.Π., Η
   ορθόδοξος
   Ανατολική
   Εκκλησία και τα
   δύο άλλα
   χριστιανικά
   θρησκεύματα,
   περιοδικό
   «Πανδώρα», τομ. Δ’
   (1853/1854) σελ. 173

   

   «…ο Ελληνισμός
   μετέβαλε
   πολλάκις
   ορμητήριον,
   πρωταγωνιστήσας
   οτέ μεν εν
   Ευρώπη, οτέ δε
   εν Ασία, άλλοτε
   βορειότερον,
   και άλλοτε
   νοτιώτερον.
   Ονομάσαμεν την
   αρχήν ταύτην
   θεμελιώδη,
   διότι αυτής
   άνευ αδύνατον
   να εξηγηθή  πώς
   το ελληνικόν
   έθνος, μόνον εξ
   όλων των άλλων
   εθνών,
   διετήρησε την
   ζωτικότητα
   αυτού επί
   είκοσιν αιώνας.
   Διετήρησε δε
   την ζωτικότητα
   ταύτην, διότι εκ
   διαλειμμάτων
   ανανέου τα
   υλικά και εν
   μέρει αυτά τα
   ηθικά αυτού
   συστατικά,
   μεταβάλλον εκ
   διαλειμμάτων
   τόπον, τρόπον
   και σκοπόν
   ενέργειας. »

   Κ.Δ.Π., Περί των
   περιπετειών
   της Ιστορίας
   του Ελληνικού
   Έθνους εν τοις
   καθ’ ημάς
   χρόνοις, Αθήνα 1878
   (Κ.
   Παπαρρηγόπουλος.
   Προλεγόμενα,
   εκδ. Κ.Θ. Δημαρά 1970,
   σελ. 54 και 55)

   

   «Αυτή η ιστορία
   δεν είνε μόνο
   επιστήμη. Είνε
   ενταυτώ το
   ευαγγέλιο του
   παρόντος και
   του μέλλοντος
   της πατρίδος.»

   Κ.Δ.Π., Η ιστορία
   εν γένει και
   ιδίως η ιστορία
   των νεοτέρων
   χρόνων,
   Ιστορικαί
   Πραγματείαι,
   Αθήνα 1889, σελ. 143