Vita Memorii presb. et. mart.

PASSIO SANCTI HAC BEATISSIMI MEMORII PRESBITERI ET MARTIRIS SUB DIE VII. ID. SEPT.

(1). Peculiaris patroni nostri, qui urbem Tricassium civitates gloriosum sanguinem inlustravit,
sublimen adque venerabilem passionem <...>

(2). Cumquae sanctus Lupus episcopus adquae apostolicus sacerdocium fungeretur, tunc tempores
adveniens rex iniquos nomen Atthela cum gentem nequisimam, ubiquae per totam Galleam fortis
exercetus dommenaret, tunc sanctus Lupus orationibus et vigiliis instantissimi deprecabat ad
Dominum caelestem, ut populus christianus, qui urbem Tricasium morabantur, magis non inritarintur.
Post vigiliam noctis suporem deprehensus, eccae! angelus Domini per visum adparuit ei, dicens:
'Surge, fidelissime sacerdos Christi, iube perquirere duodecem innocentes et eos baptiza.
Transmitte una cum Memorio presbitero similiter Filicem et Sinsatum diaconibus vel Maximiano
subdiacono. Eant cum crucis, verbo Dei psallentes, obviam inimicorum, ut Deus misereatur super hanc
civitatem'.

(3). Factum est autem, iam solem orientem, baptizati sunt puaeri, sicut sancto Lupo episcopo
ostensum fuerat. Et egressus cum multitudinem populi una cum psallentis, eduxit eos extra
civitatem, et aelevatis manibus suis, benedixitquae eos, horans, lacrimis fundens, ait: Angelus
Domini commitetur vobiscum. Spiritus sanctus, sit in viscaeribus vestris. Vias tuas, Domine, notas
fac mihi et semitas tuas aedocae me. Et iterum oravit: Perfice gressus meus in semitis tuis, ut non
moveantur vestigia mea. Et ambulavit sanctus Memorius cum fratribus suis una cum innocentes
pervenit ad locum, cuius vocabulum est Brolium. Cum audisset silentium sanctorum ipsorum, expavit
rex, et aequos suos contremuit; caecidit in terra et dixit ad praefectum suum: 'Quis sunt isti, qui
talem iniuriam praeparaverunt?' Et ait sanctus Memorius ad regem: 'Nos sumus misi ad sancto Lupo
episcopo. Tibi notum sit, ut civitatem huic, unde egressi sumus ad te, eam non permittas captivare
nequae incendium concremare'. Praefectus ait ad regem: 'Eccae quidem te grave iniuriam
praeparaverunt cum magias eorum! Iubeas eos gladio ferire'.

(4). Ad eum rex respondens: 'Obtime iudicasti', et extractis gladiis suis, amputaverunt capita
diaconorum vel innocentum. Et ait rex: 'Senece, nolite eum gladium ferire; sed eat, nunciet
civitatem vel hominibus, qui morantur in eam, scaelera, quod factum fuit, quia prior sum ego quam
Deus eorum, quem ipse adhorant'. Praefectus ait ad sanctum Memorium: 'Eccae! vidis eos interfectus;
tu autem eis adiuvare non potaeris'. Et ait rex ad ministros suos: 'Magias eorum, quas in manus
ferebant ante se, confrangite eas, et incaendium concraementur'. Ad ubi incendius de crucis sanctas
fervebat, egressa est scentilla, percuciens in oculo pincerne regis, et caecidit vocaeferans. Et
ait sanctus Memorius ad regem: 'Si credis Deum meum, potens est hunc puerum sanum facere'. Rex ei
respondens: 'Fiat'. Tunc sanctus Memorius inponens signum crucis super oculum puaeri, et statim
oculus suos restauratus est, sicut antea fuerat.

(5). Et ait rex ad sancto Memorio: 'Quod est nomen tuum?' Respondens autem sanctus Memorius: 'Si
credis in Deum meum, quem ego adhoro, dico tibi nomen meum'. Respondens rex: 'Credo'. Et ego tibi
dico: 'Memorius vocor: Dic ergo tu, rex, nomen tuum, si credis in Deum meum, vel praefectus tuus
dicat nomen suum'. Et ait rex: 'Ego Atthelam nomen habeo, et praefectus meus Selenus vocatur'.
Praefectus ait ad regem: 'Eccae! omnes magias suas tibi iniuriam praeparaverunt; adhuc nomen tuum
vel meum interrogare praesumet. Propterea iube ei caput amputare'. Et ait sanctus Memorius ad
regem: 'Antequam mihi martyrium tradas, licentiam habeam in orationibus meis Dominum confiteri
peccatis meis'. Ad ubi sanctus Memorius presbiter in oratione discumbens: 'Domine Deus omnipotens,
qui fecisti caelum et terram, mare et omnia, quae in eis sunt, te deprecor, ut civitatem Tricassium
non captivitatem perferent, neque incendium concrementur, sed libera eos de manibus istius
inimicorum. Tibi enim, Domine, conmendo spiritum meum'. Et inpleta oratione sua, elevans oculus
suos ad caelos, dixit: 'Gratias tibi ago, domine Iesu Christe, filius Dei; miserere mei'. Et ait ad
regem: 'Perficae, quod cepisti'. Ad ille, extracto gladio, amputavit caput eius ad exemplum
caeterorum, qui orbem Tricassium morabantur. Ad ille sacer sanguinis suis unda perfusus est.

(6). Maximianus vero subdiaconus oculis suis lacrimis suis fundens, in corde suo omnia scelera vel
conlucutionem ipsorum, iuxta quod factum fuerat, tractabat. Et ait rex ad ministros suos: 'Capete
hunc magum accipitae et in fluvium istum proicite'. Quae ministri fecerunt, sicut eis a rege iussum
fuerat. Deinde redeuntes et intendentes inter se de spolia sanctorum martyrum, gladiis eorum
inaestuantes alter alterius mortem dedit. Unus quidem ex ipsis missus nunciavit regem, quae factum
fuerat. Maximianus vero subdiaconus collegens de arboribus ramis et stravit super corpora martyrum.
Cumquae Maximianus subdiaconus pavore repletus ad fluvium pergeret, invenit vestimenta sanctorum
martirum cum corporibus interfectis et accepit vestimentum sancti Memorii et habiit ad Siquane
fluvium, abscondit se sub folia auseriae. Media autem noctae tremuit caelus et terra, et inimici
ipsi repleti sunt pavore magno, et perterriti nimis, egressi fugierunt ab urbe Tricasium.

(7). Sequenti autem diae accepit Maximianus subdiaconus vestimentum sancti Memorii martyris et
inposuit eum super corpus ipsius et habiit ad civitatem, nuntiavit omnia, quae facta fuerant.
Sanctus vero Lupus episcopus ait: 'Dominus dedit, Dominus abstullit. Sicut Domino placuit, ita
factum est; sit nomen eius benedictum in secula'. Post hec lacrimis fundens et induit sibi
penitentiam gravem. Et venientes ad civitatem sacerdotes, sepelierunt corpus sancti Memorii
martyris et eos qui cum ipso passi fuerunt; nam genetoris sancti Memorii antaedicti presbiteri ex
urbe Tricassium civitatis fuerunt, Deo timentis. Post dies autem viginti apparuit in somnis
Maximiano subdiacono, eccae! angelus Domini, adnuntians ei dicens: 'Surge et vade ad Pimenium
piscatorem. Accipiat retiam suam, et extendete in lacum fluvii, ubi sub folia auseriae absconsus
fuisti'. Et habierunt ad locum, extensa retia in aqua tragentes ambe partes ausiricas, ad litus
pervenerunt et invenerunt caput sancti Memorii presbiteri martiris, hodorem flagrantem quasi
balsamum.

(8). Ipsi autem eum deportantes ad locum, ubi corpus sancti Memorii ipsius requiescebat, puella
quidem habebat demonium, venit obviam eis, qui a nullo sacerdote sanare potuit. Et exclamans vocem
diabulus: 'O sancti Memorii martyris, nullus me de hunc corpore eiecere potuit, nisi oratio tua',
et exivit satanas, et sanata est puaella ex illa hora. Sanctus vero Memorius presbiter passus est,
quod mensis September facit dies septem, et sepultus in laudem Domini cum omne pacae, et
benedicaetur illic Christus, Dei filius, cui est honor, virtus, gloria et potestas in secula
seculorum. Amen.

Scriptores rerum Merovingicarum 3 = SS rer. Merov. 3 Passiones Vitaeque Sanctorum Aevi Merovingici
et Antiquiorum aliquot. Edidit Bruno Krusch, Hannoverae, 1896 Vita Memorii presb. et mart. (S.
102-104).