VITA ČAROU IV AB IPSO CONSCRIPTA
Fontes rerum Bohemicaruia 3, 342
(c.IV.) Tempore illo mi si t pater meus in eomitatum Luczemburgensem pro me. Ego utem arripui iter per civitatem Metensem, per ducatum Lothringiae, per Burgund i am et Sabaudiam usque in civitatem Lausannensem super Lacu. Deinde trans i vi mantes Br ige et veni in territorium Novariense, et ab i nde ven i in Parasceve in civitatem Pap ie, quam tenebat pater meus.
In die autem Pasche, scilicet terci a die pos tquam veneram, intoxicata fuit familia mea, et ego divina me gracia protegente evasi, quia ínissa magna prolixe agebatur et communicabam in eadem et nolui conmedere ante in is sam. Cum autem i rem ad prandium, dictum fuit mich i, quod familia mea subito in inf irmitatem eeoideri t, et special i ter illi, qui ante prand i um comederant. Ego sic aspic i ens vidi hominem pulchrum et agilem, quem non cognovi, qui deambulabat coram mensa, fingens se mutum. De quo habita suspicione eum captivare feci. Qui post multa tormenta tercia die locutus est et confessus fuit, quod i pse in coquina eibariis toxicum inmiserat de i ussu et procuracione Azzonis, vicecom i ti s Mediolanensis. De illo autem toxico fuerunt mortui: Johannes dominus de Hornkirin, Johannes de Berge, magister curie mee, Symon de Key 1 a, qui deserviebat mense mee, et quam plures alii .
Ego autem manebam illo tempore in monaster i o saneti Augustini, ubi corpus suum iacet in Papia, de quo monasterio expulerat Ludov i cus de Bavaria abba tern et canon i cos reguläres i 111us monasterii, quos ego revocans in predictum inonaster iura introduxi. Dei nde i v i ad patrem meum i n civitatem Parmensem, et eram intrms annum sex tum dec i mum. Pater meus autem commisit regimen omnium i 1 iorum et t u i c i onera mei domino Ludovico de com i t i bus Sabaudie, qui erat socer Azzonis Vicecom i ti s Mediolanensis. Recedens de Parma i vit i n Franciam, et. t rad id i t í i 1 i am suam secundogenitam, nomine Gu11am, sororem meam, Johanni, filio primogeni to Phi 1 i ppi, regis Francie. Pr i mögenitam autem Margaretám habebat Henricus,  dux Bavar i e.
57