Dies ire, dies illa
solvet seclum in favilla,
teste David cum Sibylla.


Quantus tremor est futurus,
quando iudex est venturus
cuncta stricte discussurus!


Tuba mirum spargens sonum
per sepulchra regionum,
coget omnes ante thronum.


Mors stupebit et natura,
cum resurget creatura
iudicanti responsura.


Liber scriptus proferetur,
in quo totum continetur
unde mundus iudicetur.


Iudex ergo cum sedebit,
quicquid latet apparebit:
nil inultum remanebit.


Quid sum miser tunc dicturus?
Quem patronum rogaturus,
cum vix iustus sit securus?


Rex tremende maiestatis,
qui salvandos salvas gratis,
salva me, fons pietatis.

Recordare, Iesu pie,
quod sum causa tue vie:
ne me perdas illa die.

Querens me sedisti lassus:
redemisti crucem passus:
tantus labor non sit cassus.


Iuste iudex ulcionis,
donum fac remissionis,
ante diem racionis


Ingemisco, tamquam reus,
culpa rubet vultus meus,
supplicanti parce Deus.


Qui Mariam absolvisti
et latronem exaudisti,
michi quoque spem dedisti.


Preces mee non sunt dignae,
sed tu, bonus, fac benigne,
ne perenni cremer igne.


Inter oves locum presta
et ab haedis me sequestra,
statuens in parte dextra.


Confutatis maledictis,
flammis acribus addictis
voca me cum benedictis.


Oro supplex et acclinis,
cor contritum quasi cinis:
gere curam mei finis.


Lacrimosa dies illa,
qua resurget ex favilla
iudicandus homo reus:
Huic ergo parce, Deus.


Pie Iesu Domine,
dona eis requiem. Amen.

Dilectissime frater, domine Galle, verbi Dei predicator!


Noli resistere sacramento calicis Domini, quod Cristus per se[1] et per suum Apostolum[2]
instituit, quia nulla Scriptura est in oppositum, sed solum consuetudo, que, estimo, ex negligencia
inolevit. Modo non debemus sequi consuetudinem, sed Cristi exemplum et veritatem. Iam concilium,
allegans consuetudinem, dampnavit comunionem calicis quoad laicos ut errorem, et qui practisaverit,
nisi resipiscat, tamquam hereticus puniatur. Ecce malicia Cristi institucionem iam ut errorem
dampnat.

Rogo propter Deum, quod non amplius impugnes magistrum Iacobellum, ne fiat scissio inter fideles,
de qua gaudet dyabolus. Eciam, karissime, prepara te ad passionem in manducacione et comunione
calicis, et sta fortiter in veritate Cristi, timore illicito postposito, confortans fratres alios
in ewangelio Domini Iesu Cristi. Motiva pro comunione calicis, estimo, dabunt tibi, que scripsi in
Constancia.[3] Salutabis Cristi fideles. Scriptum in vigilia Decem milia militum in vinculis.[4]


1 Factum est autem, in diébus illis éxiit edíctum a Cǽsare Augústo, ut describerétur univérsus
orbis. 2 Haec descríptio prima facta est prǽside Sýriae Quírino. 3 Et ibant omnes, ut
profiteréntur, sínguli in suam civitátem. 4 Ascéndit autem et Ióseph a Galilǽa de civitáte Názareth
in Iudǽam in civitátem David, quae vocátur Béthlehem, eo quod esset de domo et família David, 5 ut
profiterétur cum María desponsáta sibi, uxóre praegnánte. 6 Factum est autem, cum essent ibi,
impléti sunt dies, ut páreret, 7 et péperit fílium suum primogénitum; et pannis eum invólvit et
reclinávit eum in praesépio, quia non erat eis locus in deversório. 8 Et pastóres erant in regióne
eádem vigilántes et custodiéntes vigílias noctis supra gregem suum. 9 Et ángelus Dómini stetit
iúxta illos, et cláritas Dómini circumfúlsit illos, et timuérunt timóre magno. 10 Et dixit illis
ángelus: “Nólite timére; ecce enim evangelízo vobis gáudium magnum, quod erit omni pópulo, 11 quia
natus est vobis hódie Salvátor, qui est Christus Dóminus, in civitáte David. 12 Et hoc vobis
signum: inveniétis infántem pannis involútum et pósitum in praesépio.” 13 Et súbito facta est cum
ángelo multitúdo milítiae caeléstis laudántium Deum et dicéntium: 14 “Glória in altíssimis Deo, et
super terram pax in homínibus bonae voluntátis.” 15 Et factum est, ut discessérunt ab eis ángeli in
caelum, pastóres loquebántur ad ínvicem: “Transeámus usque Béthlehem et videámus hoc verbum, quod
factum est, quod Dóminus osténdit nobis.” 16 Et venérunt festinántes et invenérunt Maríam et Ióseph
et infántem pósitum in praesépio. 17 Vidéntes autem notum fecérunt verbum, quod dictum erat illis
de púero hoc. 18 Et omnes, qui audiérunt, miráti sunt de his, quae dicta erant a pastóribus ad
ipsos. 19 María autem conservábat ómnia verba haec cónferens in corde suo. 20 Et revérsi sunt
pastóres glorificántes et laudántes Deum in ómnibus, quae audíerant et víderant, sicut dictum est
ad illos.
________________________________

[1] Cf. Matth 26,26-28; Marc 14,22-24; Luc 22,17-20; Ioh 6,54

[2] Cf. 1 Cor. 11,23-26

[3] De sanguine Cristi sub specie vini a laicis sumendo, Op. I, 42r-44r

[4] 21. VI. [1415]