coche, se metió en el bosque y empezó a cantar.
Bixu mientras tanto liberó al pez del anzuelo y lo lanzó al agua mientras mi-raba la orilla. Una vez más lanzó el sedal y esperó...
- jQué día! -suspiró- es increible.
La caňa se agitó. Se abalanzó sobre ella deseando que fuera una trucha. Desde luego debía ser un gran ejemplar con lo que pesaba. Se asomó un poco y se que-aó asombrado.
- Pero bueno, quítame el anzuelo, es-túpido! -Una lamia, tan rubia y bella co-mo era de esperar, le gritaba con voz chillona. -Todo el día peinándome esta mata de pelo para que llegues tú y me lo enredes -y con hábil salto mitológico se subió al puente en un santiamén.
- La verdad es que estoy harta de dar-e al peine, chico. No me luce nada. Es an bosque de locos: hace un momento ne he cruzado con una vaca y he tenido que tirarme al río de cabeza.
Bixu no podia meter baza. La lamia era ;an guapa como habladora. Por fin aca-DÓ de arreglarse el pelo y -le xniró se-iuctora:
- iY tú quién eres? -Su voz se hacía más lulce.
- Yo... pesco aquí. -Bixu enrojecía
zuen ibaiertzera begiratzen zuen bitartean. Amuaria bota zuen, běste behin, eta itxaron egin zuen...
- Hau eguna! -hasperen egin zuen- harrigarria da.
Kainabera mugitu egin zen. Segituan hartu zuen, amua-rřain bat izan zedin desiratuz. Bere pisuagatik behintzat, arrain handia behar zuen izan. Behera begiratu zuen eta harriturik geratu zen.
- Baina, ken iezadazu amua, ergel hori! -lamia ilehori eta eder batek, espero zitekeen bezala, ahots zoli batez oihu egiten zion.- Egun osoa ile mataza hau orrazten eman dut, gero zu etorri eta dena nahasteko -eta jauzi mitologiko tre-be batez zubira igo zen berehala.
- Egia esateko, behin eta berriro orrazten nazkaturik na-go, mutil. Ez zait batere nabaritzen. Eroen baso bat da: due-la momentu bat behi batekin topatu naiz eta ibaira bota behar izan naiz buruz behera.
Bixuk ezin zuen hizketan sartu. Lamia, ederra bezain hiz-jarioa zen. Azkenean amaitu zuen ilea apaintzen eta modu erakargarrian begiratu zion:
- Eta zu nor zara? -bere ahotsa goxoago egiten zen.
- Ni... nik arrantza egiten dut hemerv-Bixu gorritzen ari zen (bere bizitza guztian ez zen inoiz horrelako egoeran aurkitu).
- Aiba, bai jantzi arraroa! Aizu, soineko horrek erosoa izan behar du. Nolako zortea duzuen gizon horriek hori eraman ahal izateagatik!
- Prakak?*-esan zuen Bixuk prakei begiratuz- Beno, bai, erosoak dira, baina ez du inolako meriturik, mundu guz-tiák jazten ditu.
deux boutons de sa chemise.
Finalement il s'en va en direction con-traire du lieu ou il a laisse sa voiture. Et en entrant dans la foret, il commence a chanter.
Pendant ce temps Bixu a libere le pois-son et l'a remis a l'eau.
- "Quelle journee, se dit-il, c'est in-croyable".
Mais le canne commence a s'agiter. II se penche au-dessus en esperant que ce soit une truite. Mais vu le poids, ce de-vait etre une grande truite. II se penche de nouveau et tout a coup:
- Mais enfin, enleve-moi cet hamecon, imbecile!.
C'etait une lamia aussi blonde et belle qu'on les imagine.
- Si tu crois que je passe toute la journee a peigner cette tignasse pour que tu j me l'emmeles.
En disant cela elle saute habilement en un eclair sur le pont.
- La verite c'est que j'en ai marre de me peigner, garcon. Ca ne sert a rien, je vis dans un bois fou. Tiens, tout a l'heu-1 re, j'ai croise une vache et j'ai du me Jeter a l'eau, la tete la premiere.
Bixu ne peut pas en placer une. La lamia est aussi belle que bavarde.