Colloquia persönärum
Colloquium IV
COLLOQVIVM QVARTVM Persönae: Syra, Dävus, Iülius
Dävus, servus IüliT, laetus est, quia nummum habet in sacculö
suö. Syra eum laetum videt. Syra: "Quid est, Dave?" Dävus: "Ecce sacculus meus, Syra." Syra sacculum Dävl videt, nummum in sacculö nön videt. Syra: "Vacuus est sacculus." Dävus: "Nön est. In sacculö meö est pecünia." Syra: "Quot nummi sunt in sacculö tuö?" Dävus: "Onus nummus. Ecce nummus meus." Syra: "Onus tantum nummus? Nön magna est pecünia tua! In
sacculö Mědi nön Onus tantum, sed mult! nummi sunt." Dävus: "Sed meus est nummus qui in sacculö meö est." Syra: "Quid? Nonne Mědi est pecünia quae est in sacculö eius?" Dävus, qui probus est servus, tacet neque Mědum accüsat. Servus
probus servum nön accüsat. Syra: "Respondě, Dave!" Dävus: "Mědum interrogä!" Syra: "Sed is nön adest. Ubi est Medus?" (Iülius Mědum vocat: "Měde! Ven!!") Dävus: "Medus abest. Audi! Dominus eum vocat."
(Iülius rürsus Medum vocat: "Me-de! Veni, improbe serve!") latn Syra dominum audit. Syra: "Cur dominus irätus est?" D.ivus nön respondet.
|. in: "Responde, Dave! Cur irätus est dominus?"
::::
ttllm
. venit. Syra dominum irätum — et baculum eius — videt. 'Ubi est Medus, Dave?" "Nön est hie." fO, servum improbum...!" Quid est, domine? Nonne servus probus est Medus?" "Num probus est servus qul pecüniam domini in sacculö ibet?" ,u i-t.
ilatus discědit.