אל חנון


                                                                                           אל חנון,

                                                                       קלייַב אויס אַן אַנדער פֿאָלק

                                                                                         דערווייַל.

                                                         מיר זייַנען מיד פֿון שטאַרבן און געשטאָרבן,

                                                                   מיר האָבן נישט קיין תּפֿילות מער,

                                                                       קלייַב אויס אַן אַנדער פֿאָלק

                                                                                         דערווייַל.

                                                                        מיר האָבן ניט קיין בלוט מער

                                                                            אויף צו זייַן אַ קארבן.

                                                                אַ מידבר איז געוואָרן אונדזער שטוב.

                                                            די ערד איז קאַרג פֿאַר אונדז אויף קבֿרים.

                                                                  נישטאָ קיין קינות מער פֿאַר אונדז,

                                                                               נישטאָ קיין קלאָגליד

                                                                                אין די אַלטע ספֿרים.


                                                                                           אל חנון,

                                                                           הייליק אַן אַנדער לאַנד,

                                                                                  אַן אַנדער באַרג.

                                                          מיר האָבן אַלע פֿעלדער שוין און יעדן שטיין

                                                                      מיט אַש מיט הייליקן באַשאָטן.

                                                                                         מיט זקנים,

                                                                                     און מיט יונגע,

                                                                           און מיט עופֿעלעך באַצאָלט

                                                              פֿאַר יעדן אות פֿון דייַנע צען געבאָטן.


                                                                                           אל חנון,

                                                                    הייב אויף דייַן פֿייַערדיקע ברעם

                                                                   און זע די פֿעלקער פֿון דער וועלט –

                                                              גיב זיי די נבֿואות און די יום־נוראָים.

                                                          אין יעדן לשון פּרעפּלט מען דייַן וואָרט –

                                                                                 לערן די מעשים זיי,

                                                                                די וועגן פֿון נסיון.


                                                                                           אל חנון,

                                                                           גיב פּראָסטע בגדים אונדז

                                                                          פֿון פּאַסטעכער פֿאַר שאָף,

                                                                         פֿון שמידן בייַ דעם האַמער,

                                                                    פֿון וועשוואַשער, פֿון פֿעלשינדער,

                                                                             און נאָך מער געמיינעס.

                                                                    און נאָך איין חסד טו צו אונדז –

                                                              נעם צו פֿון אונדז די שכינה פֿון גאונות.




Milosrdný Bože

(Molodowsky, K. „El khanun“. In Der meylekh David aleyn iz geblibn. Papirene brik: Nyu York (New
York), 1946, stran 162, s. 3–4.)


Milosrdný Bože,

vyvol si jiný národ

prozatím.

Jsme už unavení z věčného umírání,

nemáme už žádné modlitby,

vyvol si jiný národ

prozatím.

Nemáme už žádnou krev

pro své oběti.

Poušť je naším domovem.

Země je nám hřbitovem,

nezbyly nám už žádné nářky,

už ani žalmy

ve svatých knihách.


Milosrdný Bože,

posvěť jinou zemi,

jinou horu.

Všechna pole a každý kámen

už jsme posypali svým svatým popelem.

Starci

a mladými

a nemluvňaty zaplatili

za každé písmeno z tvých přikázání.


Milosrdný Bože,

pozvedni svůj ohnivý zrak

a pohleď na národy světa –

jim dej proroky a všechny ty hrozné svátky.

V každém jazyce se mumlá tvé slovo –

je nauč dobrým skutkům

i cestám pokušení.


Milosrdný Bože,

dej nám obyčejné šaty

pasáčků ovcí,

kovářů od kovadlin,

pradlen a koželuhů

a ještě více obyčejnosti.

A ještě jednu laskavost nám prokaž:

milosrdný Bože,

sejmi z nás zář své všudypřítomnosti.

                                                                                               יונה


                                                          אפֿילו זיבן מאָל וועסט ענדערן דייַן פֿורעם,

                                                          פֿאַרבאָרגן דייַן געביין און דייַן געבינד,

                                                      וועט גאָט דיך צייכענען און רופֿן דורכן שטורעם:

                                                                                    ״אין נינוה גיי,

                                                                         און  לייַטער זי פֿון זינד!״


                                                          מיט פֿאַרשטעלטע אויגן און פֿאַרמעקטן נאָמען

                                                         אַנטרינען וועסט נאָך שטילקייט און נאָך רו.

                                                    וועט גאָט דיך צייכענען און רופֿן פֿון די תּהומען:

                                                                                    ״אין נינוה גיי,

                                                                      און וואָס איך הייס דיר – טו!״


                                                דו וועסט דייַן לשון אויסבייַטן אויף אַנדערע לשונות,

                                                        און אויסבריִען אין צונג אַן אַנדער שפּראַך.

                                                      וועט גאָט דיך צייכענען און זאַלבן מיט גאונות:

                                                                                    ״אין נינוה גיי,

                                                                    און וואָס איך הייס דיר – מאַך!״


                                            דו וועסט אין גריבער ליגן אַ פֿאַרוואָרפֿענער מיט שטיינער,

                                                      מיט וווּנד אויף לייַב, מיט בראַנד און פּלאָג,

                                                   וועט גאָט דיך צייכענען מיט פֿייַער אין די ביינער:

                                                                                    ״אין נינוה גיי,

                                                                    און וואָס איך הייס דיר – זאָג!״


                                                            וועסטו בייַ גאָט זיך בעטן אין געיאָמער:

                                                     ״פֿאַר וואָס בין איך פֿון דייַן געבאָט דער קרוג?

                                                       איך וויל אַן עפּלבוים פֿאַרפֿאַנצן צי אַ תּמר,

                                                                  צי איז דאָס ניט גענוג פֿאַר יונהן?

                                                       פֿאַר גאָר פֿון דייַן גאַשאַף איז דאָס גענוג.״


                                                              און ס’ענטפֿערט דיר אַ שטים פֿון שטורעם:

                                                      ״פֿאַרגעס דייַן עפּלבוים, דייַן הויז און רינד,

                                                          ביסט אויסדערוויילט פֿאַר רחמים און יסורים.

                                                                                      אין נינוה גיי

                                                                          און לייַטער זי פֿון זינד!״










Jonáš

(Molodowsky, K. „Jojne“. In Likht fun dornboym. Kiyum: Buenos Ayres (Buenos Aires), stran 214, s.
168.)


Změníš se na své cestě až sedmkrát,

svůj původ zamlčíš a svou víru skryješ,

Bůh tě bude vábit, bouří šturmovat:

„Jdi do Ninive

a od hříchů očisti je!“


S očima zavřenýma a jménem smlčeným

ani v tichu, ani v klidu už nespočiň.

Bůh tě bude vábit, volat ze hlubin:

„Jdi do Ninive

a co ti řeknu – čiň!“


Vyměníš svůj jazyk za jazyk cizí,

jiná řeč znít už bude ze tvých úst.

Bůh tě bude vábit, poznání dá ti ryzí:

„Jdi do Ninive

a co ti řeknu – zkus!“


Raněn budeš a sežehnut trápením,

kameny na svém hrobě přikrytý,

Bůh tě bude vábit zrakem ohnivým:

„Jdi do Ninive

a co ti řeknu – říkej ty!“


Naříkat budeš, Boha žadonit:

„Proč džbánem jsem, proč z vůle tvé tak jinačí?

Chci být palmou nebo aspoň jabloní,

což nestačí to pro Jonáše?

Vždyť pro každé stvoření to stačí.“


A odpoví ti hlas z bouře jen:

„Zapomeň na jabloň i na svůj dům i brav,

k milosrdenství a utrpení jsi byl vyvolen.

Jdi do Ninive

a hříchy jejich sprav!“